Ливий Ганнибал пишет:
| цитата: |
| Некоторые крупицы сведений о первом Бодегизеле, герцоге, наместнике Массилии, можно почерпнуть в седьмой книге стихов Венанция Гонория Клементиана Фортуната |
|
Уважаемый Ливий, спасибо Вам за наводку!
| цитата: |
| Вообще в седьмую книгу хорошо бы заглянуть, |
|
Вот некоторые послания "по теме":
Venati Honori Clementiani Fortunati Carminum epistularum expositionum. Libri VII.
V. De Bodegisilo duce Pectore de sterili si flumina larga rigarem,
non te sufficerem, dux Bodegisle, loqui.
Invasit nostrum subito tua gratia mentem,
ut modo plus vester quam meus esse velim.
Quo primum placidos merui cognoscere vultus,
oris ab unguento membra refecta gero.
Conloquio dulei satiasti pectus amantis,
nam mihi de voto dant tua verba cibum.
Distribuunt epulas alii quae corpora supplent:
unde animum saties, das magis ipse dapes.
Non sic inficiunt placidissima mella Falernum,
ceu tuus obdulcat pectoral nostra sapor.
Qualiter oblectas quos simper amare videris,
horae qui spatio me facis esse tuum?
Quae tibi sit virtus si possem, prodere vellem;
sed parvo ingenio magna referre vetor.
Exiguus titubo tanterum pondere laudum,
sed melius gradior quem tua facta regunt.
Massiliae ductor Felicia vota dedisti
rectoremque suum laude perenne refert;
hic tibi consimili merito Germania plaudit,
cuius ad laudem certat uterque locus.
De bonitate tua lis est regionis utraeque:
te petit illa sibi, haec retinere cupit.
Iustitiam pauper numquam te iudice perdit,
nec poterit pretio vertere vera potens.
Non ligat immunem, non soluit poena nocentem,
nil persona capit si sua causa neget.
Lumina cordis habes, animi radiante lucerna,
et tuus aeterna luce coruscate apex.
Ingenio torrente loquax de fonte salubri
divitiasque pias ore fluente rigas.
Si videas aliquem defectum forte labore,
Nilus ut Aegyptum, sic tua lingua fovet,
qui patrias leges intra tua pectoral condens
inplicitae causae solvere fila potes.
Assidius epulis saturas, venerande, catervas,
et repletus abit qui tua tecta petit.
Si venis in campos, ibi plebs pascenda recurrit
consequiturque suas te comitando dapes.
Vota feras cunctis per saecula longa superstes
et maneas populi simper in ore potens.
(MGH. Rerum Germanicarum medii aevi. Auctorum antiquissimorum tomi IV, pars prior. Ed. F.Leo. Berolini, 1881. P.156-157). VI. De Palatina filia Galli Magni episcope, uxorer Bodegisili ducis Lucifer ut nitidos producit in aethera vultus
clarior et laeto nuntiat ore diem,
ornate eundo polum, terries quoque lampada mittit,
atque inter stellas lumine regna tenet:
sic, Palatina, tuo diffundens lumina vultu
femineos vincis pulchrior ore choros;
aut tibi sic cedit muliebris turba decore,
ut solis radiis lumine luna minor.
Clara serenatos permutat forma colores,
lilia nune reparans, nunc verecunda rosas.
Credite, nam si quis vultus conspexerit illos,
Hic relegit flores quos dare verna solent.
Pingere non possunt pretiosam verba figuram
nec valet eloquim mira referre meum.
Gratior incessu, sensu reverenda pudico,
talis in ingenio quails in ore nitor;
blandior alloquio, placidis suavissima verbis:
despiciamque lyram, si tua lingua sonat.
Pectore perspicuo sapientia provida fulget,
ornatur sexus te radiante tuus.
Coniuge pervigili nituit magis aula mariti,
floret et egregia dispositrice domus.
Iure quidem magna est, quae est Galli filia Magni:
sed merito natae crevit honore pater.
Non aliter poterat nisi munere clarior esse,
quae meruit celso digna placere viro.
Eligit e multis quam carus amaret amantem,
et iudex patriae iudicat ipse sibi.
Ambo pares iuncti longos maneatis in annos,
et quaecumque volunt gaudia vestra ferant.
(Ibid., p.158) XIV. De Mummoleno Dum mihi fessus iter gradior prope noctis in umbra,
solis in occasu iam fugiente die,
cum super undarum viridantes gramine ripas
pascua conspexi, pastus et ipse fui.
Huc oculis captus voto ducente trahebar
Deflectensque viam prosperiora peto.
Mummolenus enim, qui celsa palatia Regis
altis consiliis crescere rite facit,
inter concives merito qui clarior extat
quemque super procures unica palma levat,
mobilitate potens, animo bonus, ore serenus,
ingenio sollers et probitate sagax,
cui genus a proavis radianti luce coruscate
(moribus ipse tanem vicit honore patres):
huc ergo adveniens epulis expletus opimis:
quem vidisse mihi constitit esse cibum.
Fercula megna quidem dapibus cumulate benignis,
ac si colle tumens discus onustus erat:
undique montis opus, medium quasi vallis habebat,
quo meliore via piscis agebat iter.
Ille natans oleum pro undis, pro caespite discum
incoluit, cui pro gurgite mensa fuit.
Attamen ante aliud data sunt mihi mitia poma,
Persica quae vulgi nomine dicta sonant.
Lassavit dando (sed non ego lassor edendo)
vocibus hinc cogens, hinc tribuendo dapes.
Mox quasi parturiens subito me ventre tetendi,
admirans uterum sic tumuisse meum.
Intus enim tonitrus vario rumore fremebat;
viscera conturbans Eurus et Auster erat.
Non sic Aeoliis turbatur harena procellis
nec vaga per pelagus puppies adacta tremit,
nec sic inflantur ventorum turbine folles,
malleolis famulos quos faber ustus habet.
Alter in alterius ructabat mole susurrus
et sine me mecum pugna superba fuit. –
Sit tibi longa salus celsa cum coniuge, rector,
et de natorum prole voceris avus.
Laudis honore potens felicia tempora cernas
et valeas dulces concelebrare iocos.
(Ibid., 169-170).
- участник сейчас на форуме
- участник вне форума